Geçmişteki bir anı ---5.Bölüm

5.Bölüm

Aklına bu evden ayrıldığı günü getirmeye çalıştı ama o kadar eskide kalmıştı ki, o kadar küçüktü ki hatırlamakta güçlük çekiyordu. Annesinin eline verdiği adres kağıdı olmasa evi bulamayabilirdi bile. Annesinin anlattığına göre çok güzel anılar yaşamışlardı bu küçük evde. Aslında ev pek küçük sayılmazdı ama Los Angelas’daki evlerine oranla küçük sayılırdı. Temiz havayı içine çekti. “memleket kokusu bu oluyor demek ki” dedi. Gözü yandaki eve kaydı. "Bu evde de çocukluk arkadaşım oturuyordu" dedi.

Her ne kadar Yoona çocukluk arkadaşını pek hatırlamasa da 6 yaşından önce çekildiği tüm resimlerde olan o çocuğa karşı çok samimi duygular besliyordu. “Benim ikinci Yuri’m diyordu çocukluk arkadaşı Siwon” için. “Heralde Yuri’nin erkek versiyonu olurdu benim için” diye düşünürdü. Ama geçmişte kalmıştı işte.

Anahtarı çıkarmak için eli çantasına gitti ama çantasından boş dönmek zorunda kaldı. Çantasını didik didik aradı ama anahtarını bir türlü bulamadı. Acele ile eli havaalanında geçici kullanım için aldığı telefona gitti. Annesinin numarasını tuşladı.

“Anne anahtarım yok çantama koymamış mıyım ya bir bakar mısın? Off başıma gelene bak buralara gelip evimden içeri giremiyorum ya.”

Annesi ise uyku ile uyanıklık arasında kızının önce ne dediğini anlamaya çalıştı daha sonra da evin anahtarını komidinin üzerinde bulduğu geldi aklına ve “çantana koyduğun anahtarın komidinin üzerinde ne işi vardı acaba?” dedi ve devam etti “Yengende bir anahtar var geçen evi temizletmesi için göndermiştim ondan al. Numarasını vereyim sana bekle” diyerek telefon rehberinden Eun Min’in telefon numarasına bakarak kızına söyledi.

Annesinden aldığı telefon numarasını tuşlayan genç kız karşı tarafın telefona cevap vermemesi ile bu sefer telefonu kapatarak Yuri’nin numarasını çevirdi. Yuri Kore’ye Yoona’dan bir hafta önce gelmişti.

İkinci çalışta cevaplanan telefondan gelen Alo sesine  karşılık Yoona:

“Benim! Evin anahtarını almamışım ya kapıda kaldım iyi mi?” deyip minik bir kahkaha kopardı ve devam etti, “Nerdesin?”

“Marketteyim şu an sana yemek hazırlayacaktım bu akşam için. Bin taksiye  Namhyeon caddesindeki Eleven’ın oraya gel. Taksiyi de tut beraber eve geçeriz” dedi ve Yoona arkadaşının sözünü tamamlamasından sonra  “Tamam” diyerek telefonu kapattı ve gelen taksiye el uzattı. Taksi birkaç adım ilerisinde durdu ve içerisinden biri bayan biri erkek iki genç indi.

Onların ardından Yoona taksiye binmek üzere o tarafa yöneldiğinde taksiden çıkan genç çocuk dikkatle Yoona’ya baktı ve yanındaki kızın “Kim acaba?” sorusuna karşılık “heralde yine evin satılık ya da kiralık olup olmadığını soran biridir” dedi ve içerisinden “çok fena bir kızmış keşke şurayı bu kıza kiraya verseler” diye geçirirken gözleri hala genç kızın üzerindeydi.

Taksi şöförü genç kızın valizini bagaja yerleştirdikten sonra  direksiyonun başına geçip de arabayı hareket ettirdiğinde bile genç delikanlının bakışları Yoona’nın üzerindeydi ama Yoona bununla bir gram bile ilgilenmiyordu. Şu an aklında yengesinin telefonu neden açmadığı vardı. Yedek anahtarı almak istiyordu. Tekrar yengesini aradı ama yine cevap veren olmadı.

Taksi, elinde poşetlerle marketin önünde duran Yuri’nin önüne gelip durdu. Arabanın içinden çıkan Yoona’yı gören Yuri önce elindeki poşetleri yere bıraktı ve bir haftadır görmediği çocukluk arkadaşına sarıldı. Tekrar taksiye binerek Yuri’nin ailesinin Seoul’deki evine geldiler.

Kapının anahtarını çıkarıp Yuri kapıyı açmaya giderken Yoona’da valizini sürerek getiriyordu. Elinde anahtarı Yoona’ya göstererek yüzündeki muzip bir bakışla “Bu küçük şey insanı evsiz bile bırakır yahu” diyerek arkadaşına laf kondurdu.

Yoona ise zaten sıkılan canının ve cevaplanmayan telefonların üzerinden Yuri’nin bu sözüne karşılık “Heralde küçük hanımda evsiz barksız kalmak istiyor” diyerek ani bir hareketle valizini bırakıp Yuri’nin elinden anahtarı kaptığı gibi kendi etrafında bir tur dönerek kapıya gitti. Kilide soktuğu anahtar ile kapıyı açan Yoona bilmiş bir eda ile Yuri’ye dönerek “Artık valizimi getir bir zahmet o kadar yol gelmişiz yahu bir arkadaşın karşılama hürmetine de bak sen, hele ki arkadaşı bir küçük şeyden dolayı evsiz barksız kalmışken” dedi gülümseyerek.

Yuri elindeki poşetleri kapı eşiğine bırakıpta Yoona’nın birkaç adım gerideki valizini almak için döndüğünde yüzünde oluşan masum gülümseme bu ikilinin birbirini ne kadar sevdiğinin en basit bir kanıtıydı aslında.